کاش..

زنها ایستادن بلدند،آنقدر می ایستندکه بادها بوزند؛باران هاببارند؛و خورشید ازکار یکنواخت هرروزه اش؛خسته شود…وماه ازصبرکردن؛پشت شاخه های کاج؛آنوقت دیگر،نوبت زنهاست؛باد می شوند،باران و خورشید و ماهبیا و ببین!جهان راچه عاشقانه؛جمع آوری میکنند؛مگر زنها هم خسته می شوند؟زنی که خسته شود؛طوفان می شود!…چیستایثربی کاش.....

گاهی دلت بهانه هایی میگیرد که خودت انگشت به دهان میمانی....گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی‌...گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات....گاهی دلت نمیخواهد دیروز را به یاد بیاوری و انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...گاهی فقط دلت میخواهد زانوهایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای،گوشه ترین گوشه ای،که میشناسی بنشینی و فقط نگاه کنی....گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود....گاهی دلگیری،شاید از خودت.شاید... کاش.....